Cocuklugum - Blog Posts

Onlar sefalarını süremeyecekler,

Öyle ağlayacağım ki, gülemeyecekler,

Sel olacak, alacak civarı,

Bir başka gün dâhi, göremeyecekler..♠️♠️♠️

Çocukla çocuk olmamış gibi KÖTÜSÜNÜZ ..!!!♠️

Maksim Gorki - Çocukluğum : 💕Çocukluğum, serinin ilk kitabı ve tam olarak mini bir evreni anlatıyor. Dikkatimi çeken ilk yanı, farklı tanrı inançlarının farklı kişiliklerin oluşmasında büyük etkisi olması ve tabii ki küçük bir çocuğun bu etkilerde olan insanlarla iletişimi yüzünden/sayesinde olduğu insana dönüşmesi oldu.

💕Aleksey dünyaya gözünü açtığı andan itibaren, kendi acılarından kör olmuş annesinin onu umursayacak gücü yoktur ve Aleksey hayata bir sıfır yenik ve anne sevgisinden mahrum olarak başlayarak, ninesi ve dedesiyle yaşamaya mecbur kalır.

💕Aleksey’in ninesi pamuk bir insandır, dedesi ise odun kıvamındadır. Aynı ortamda ayrıca bir sürü değişik amca, teyze ve aileyle yakından bağlantısı olmayan iyi niyetli ve kötü niyetli insanlar da bulunmaktadır. Sanki her tipten insan, farklı stereotipler, farklı bakış açıları Aleksey’in hayatına daha ilk zamanlarında girmektedir. Kimi uzun kalır bu insanların, kimi kısa zamanda göçer gider.

💕Nine yumuşacık ve sevgi dolu bir tanrıya inanır, dede ise saldırgan ve korkunç bir tanrıya inanır. Dede etrafındaki herkesin döverek terbiye edileceğine inanır, aileden biri ölürken bile dede öleni parasal bir kazançla özdeşleştirip buna üzülerek lafına başlar.

💕Nine ise ne kadar sevgi dolu olsa da, işlenilen günahların hep kocasından sorulacağına dair patriarkal bir bakış açısına sahiptir. O yüzden Aleksey, evdeki kadınların erkekler tarafından dövüldüğüne tepki gösterse bile, evdeki kadınlar ona tepki gösterdiği için kızar ve sen karışma der!

💕Anlaşılmayan şeyler için hep bir dine sarılan, batıl inançlarla çevrelenmiş ve bağnaz bir topluluğun içinde büyür Aleksey. İyi niyetlerinin karşılığını sırf erkekler tarafından değil, evin kadınları tarafından da dövülerek alır.

💕Kitap küçük bir insanın gözünden hayatı anlatırken aynı zamanda bir insanın nasıl yetiştirildiği ve yetiştirilirken çevresinden kaptıklarıyla içindeki sevgi, umut, şımarıklık ve çocukluğun nasıl yavaş yavaş kuruduğunu anlatıyor. İyi, kötü, saf, öfkeli, namussuz her çeşit insanı görerek çocukluğu soluyor.

💕Sanki dünyaya büyük bir tutkuyla gelen bir lav tabakası Aleksey. Sıcak, hareketli, cayır cayır, heyecanlı. Bir kez dünyadaki soluğunu alınca, bu dünyayı tecrübe etmeye başlayınca, yavaş yavaş kuruyor, soğuyor ve zamanla, küçüklüğünde bir lav tabakası olduğuna dair en ufak ayrıntı bırakmayan, diğerlerinden ayırt edilemeyecek bir kıvamla topraktaki sıradan bir kir halini alıyor.

💕Aralarda tanıştığı iyi niyetli insanlar o eski lav halini belki biraz tutuşturuyor yeniden. Kalbi atıyor pıt pıt, sıvılaşıyor; ama sonra tekrar çevresindeki griliğe maruz kalıp heyecanını yitiriyor. Okunabilecek açık ara en iyi otobiyografidir, tavsiye ederim.